Op 20 mei 2010 werd een bezoek gebracht aan het Portaal van Vlaanderen. Zoals zo velen onder ons wist men niet wat ons te wachten stond. Wat wil dat nu zeggen, het woord "Portaal"? Bij het binnenrijden van Terneuzen en het zien van een film in het informatiecentrum, weet je wat er wordt bedoeld. Een havengebied dat ontsloten wordt door een imposant sluizencomplex welke als schakel dient tussen de Westerschelde en Gent en bereikbaar is via het kanaal van Gent naar Terneuzen.
Na het nuttigen van koffie en thee met Zeeuwse bolus werden we in twee groepen opgedeeld. Op het programma stond een rondleiding te land en een rondvaart in het havengebied en over het kanaal.
De rondvaart: Hiervoor gebruikt men een oude stoomboot uit de jaren 30 van de vorige eeuw, de “Derra” die omgebouwd is naar de huidige eisen. Dus met een dieselmotor, radar en automatische piloot e.d. Voldoende plaatsen op het dek en binnen in de bar. De foto’s laten zien hoe men het naar de zin heeft, relaxed zittend met een drankje in de zon of op de voorplecht. De rondleider heeft zoveel te vertellen dat dit in dit verslag niet te omschrijven valt. Technische informatie over diepte van rivier en havens, aanlegmogelijkheden, de vele bedrijven die er zijn gevestigd en de geschiedenis van deze doorvaart door de honderden jaren heen, meningsverschillen tussen Nederland en België hebben voor veel vertragingen gezorgd. De tocht duurt zo’n 1,5 uur door een havengebied dat loopt van Terneuzen tot Sluis Kil. De rondleider was er trots op te zeggen dat met Vlissingen dit de derde grootste haven van Nederland is.
Het is dan inmiddels 12.30 uur en vertrekken we naar het Hampshire Hotel voor een uitgebreide lunch. Om 14.00 uur wisselden de twee groepen m.b.t. varen en landbezoek.
De rondleiding over land: Die werd begonnen in de radartoren, waar je een mooi uitzicht hebt op de omgeving en het sluizencomplex met in en uitgaande schepen. Daarna werd de indrukwekkende,18 meter diepe, brugkelder van de sluisbrug bezocht. Goed zichtbaar zijn dan de hydraulische cilinders die de brug open drukt en weer dichttrekt. Het geluid van het razende verkeer wordt door de kelder erg versterkt waardoor je elkaar moeilijk kon verstaan. De sluisdeuren van 10 ton per stuk worden met staalkabels, aangedreven door Hydro motoren, geopend en gesloten. Het is allemaal groot zwaar en daardoor imposant.
Dan wordt de excursie afgesloten met een drankje op het zonnige terras, elkaar de indrukken uitwisselend. Na een afscheidswoord van de hostess dankte de voorzitter haar met "We zijn geen rijke vereniging en hebben geen afscheidscadeautjes, maar wat ik wel heb, is een hand, misschien een zoen en een warm plekje in ons hart waarna hij de “misschien kus” werkelijkheid liet worden, wat met applaus door de aanwezigen werd beantwoord.