Omdat het geplande bezoek op 21 september aan het Marschall Museum te Zwijndrecht geen doorgang kon vinden vanwege de verhuizing naar Overloon, werd een alternatief bedacht in de vorm van een bezoek aan het Fort aan den Hoek van Holland en de Maeslantkering. Oude en moderne tijden in een bezoek.
Tegenwoordig heeft de status van een museum en heet het officieel “Het Nederlandse kustverdedigings museum”. Het fort is tussen 1881 en 1889 ter verdediging van de Rotterdamse regio gebouwd omdat toen de vijand vanaf zee werd verwacht, m.n. de Engelsen.
Het is een kolossaal bouwwerk waarvan op sommige plaatsen de muren wel 5 meter dik zijn. Hierin waren pantserkanonnen geplaatst in koepels die eigenlijk te klein waren om er in te werken. Ook de kamers waarin de soldaten verbleven waren klein bemeten. De ruimte was maar 4x4 meter en dat voor 12 personen. De personele bezetting van het fort bestond uit 9 officieren, 28 onderofficieren en 246 manschappen. In het fort waren geen sanitaire voorzieningen, behalve dan dat er buiten een toiletgroep was. Ondanks de ontluchtingsbuizen zal het er wel niet fris geroken hebben.
Op 13 oktober 1940 hield in dit fort het kabinet de laatste vergadering voor hun vertrek naar London. Het fort werd door de Duitsers bezet en sterk verbeterd. Voor de commandant werd een warmwatervoorziening aangelegd, zodat hij zich als enige kon baden. Gelukkig werd ook een bakkerij ingerichten waar dagelijks voor 8000 militairen brood werd gebakken. Overal werden ontluchtingssystemen aangebracht en het fort voorzag in zijn eigen watervoorziening door het regenwater van het dak op te vangen en via een laag zand te filteren. Het water werd in een grote opslagruimte onder de grond opgeslagen. De ruimten van het fort zijn ingericht als museum zodat je een goed beeld krijgt van wat er allemaal in de periode 1940-1945 is gebeurd.
Na een uitgebreide lunch gingen we naar de Maeslantkering. Eerst kregen we een film te zien over de bouw. De techneuten onder ons hadden veel bewondering voor de gekozen oplossing. De constructie van de waterkering is eigenlijk simpel, maar kom er maar eens op. Aan beide zijden van de waterweg ligt en constructie ter grootte van de Eifeltoren. De punt draait om een kogelgewricht met een doorsnede van 10 meter, de lange armconstructie is verbonden aan een 360 meter lange 22 meter hoge gekromde holle wand, deze vormt de eigenlijke afsluiting. De wand wordt door het dok te vullen in het water opgetild en met behulp van motoren naar het midden van de waterweg gestuurd. Daar wordt hij vervolgens gevuld met water en zinkt naar de bodem.
We gingen naar buiten en voelden ons nietig bij dit grootse bouwwerk. We liepen onder de buizen van de draagarmconstructie door. Ze zijn geheel gemaakt van 9 cm dikke plaat die tot een buis gevormd worden met een diameter van 180 cm en dicht gelast. Na de rondleiding hebben we gebruik gemaakt van een drankje, waarna we tevreden huiswaarts keerde. Het fort werd 115 jaar geleden in gebruik genomen en 8 jaar geleden de Maeslantkering.
Een woord van dank zijn wij nog verschuldigd aan Lt. Kol Parijs die voor ons een bus beschikbaar stelde.